Ανάμεσα στους εξαίρετους και πράγματι θεϊκούς θεσμούς που η Αθήνα σας έχει γεννήσει και φέρει στην ανθρωπότητα, καμία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι καλύτερη από τα Μυστήρια.
Γιατί μέσω αυτών αποβάλαμε τον βάρβαρο και άγριο τρόπο ζωής, μορφωθήκαμε και εκπολιτιστήκαμε.
Και μέσω της μυήσως, καθώς αποκαλείται, μάθαμε τις απαρχές της ζωής και αποκτήσαμε την δύναμη όχι μόνο να ζούμε ευτυχισμένοι, αλλά και να πεθαίνουμε με μια καλύτερη ελπίδα.
— Κικέρων, Περί νόμων, Βιβλίο Β΄, 36
Ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Α με διάταγμα διέταξε το κλείσιμο όλων των αρχαίων ιερών, σε μια προσπάθεια να καταστείλει την αντίσταση των οπαδών της παλαιας θρησκείας στην επιβολή του Χριστιανισμού ως κρατική θρησκεία.
Τα τελευταία απομεινάρια των Μυστηρίων εξαλείφθηκαν το 396 όταν ο βασιλιάς των Γότθων Αλάριχος, συνοδευόμενος από Χριστιανούς ιερείς και μοναχούς κατέστρεψε το ιερό της Ελευσίνας και θανάτωσε όλο το ιερατείο.
Το τέλος των Ελευσινίων αναφέρεται από τον ιστορικό Ευνάπιο, ο οποίος είχε μυηθεί κι ο ίδιος στα Μυστήρια κι είχε γίνει Ιεροφαντης.
Τελευταίος νόμιμος ιεροφάντης των Μυστηρίων φαίνεται από τις πηγές να είναι ο Ευμολπίδης Νεστόριος, ο οποίος ανήγγειλε:
«Το τέλος των Μυστηρίων αποτελεί την αρχή της μεγάλης πνευματικής νύχτας για την ανθρωπότητα».
