Εις χρόνους αρχέγονους ο άνθρωπος ήτο ανδρόγυνος. Άρρεν και θήλυ μαζί. Ο κορμός του στρογγύλος, είχεν ολόγυρα ράχην και πλευράς. Τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και δύο πρόσωπα επάνω εις λαιμόν κυλινδρικόν. Όμοια και απαράλλακτα, βλέποντα προς αντίστροφον το καθένα κατεύθυνσιν και εν κρανίον δια τα δύο πρόσωπα. Διπλά γεννητικά όργανα. Όλα τα μέλη ήσαν διπλά.

Μετεκινείτο δε όρθιον, όπως ημείς σήμερον, αλλά οσάκις απεφάσιζε να τρέξη, ως οι ακροβάται γυρίζουν τους πόδας επάνω, έτσι εστηρίζετο και τούτο και εις τα οκτώ άκρα και μετεκινείτο περιστροφικώς πολύ γοργά.

Διέθετε ρώμην δεινοτάτην και έπαρσιν απέραντον. Ετόλμησε μάλιστα να εξισώση εαυτόν προς τους Θεούς.

Ο Ζεύς ωργίσθη, είπεν: ¨Θα τους χωρίσω εις μέρη δύο¨ και ήρχισε να σχίζη εις τα δύο τους ανθρώπους. Σφαδάζοντες από πόθον και πόνον, ωρμούσαμεν προς το έτερον ήμισυ. Ουδέν επράτταμεν αποκεχωρισμένα το εν του άλλου. Δεν ηδυνάμεθα να σμίξωμεν. Τα γεννητικά όργανα, εσωτερικά. Εκσπερματώναμεν εις το χώμα. Ωσάν τα τζιτζίκια. Χαρά έρωτος ανύπαρκτος. Και συμπλεκόμενα αποθνήσκαμεν.

Ελεήσας ο Ζεύς μηχανεύεται τέχνασμα. Μεταφέρει τα γεννητικά όργανα έμπροσθεν, ώστε η αναπαραγωγή να τελήται δια του άρρενος εντός του θήλεος. Από τόσο παλαιά ο Έρως ριζωμένος ευρίσκεται εις την φύσιν των ανθρώπων.

Ο καθείς εξ ημών τυγχάνει το ήμισυ του ανθρώπου, εσχισμένος καθώς είναι εις δύο. Αναζητών διαρκώς με ερωτικήν οδύνην το έτερον ήμισυ. Και αν κάποτε το συναντήση άφατο αίσθημα συγκινήσεως και στοργής τον πλημμυρίζει. Ασπάζονται ηδονούμενα τα σώματα, αρνούμενα δια βίου παντός τον αποχωρισμόν των.

Μα καθόλου δεν είναι η των αφροδισίων συνουσία η αιτία του σφοδρού πάθους των. Αλλά μάλλον ανάγκη ψυχών είναι που ενωμέναι πλέον αισθάνονται άνθρωπος.

Ο άνδρας ή η γυναίκα από μόνοι των είναι το ήμισυ του ανθρώπου. Ολοκληρώνονται μόνον όταν το θήλυ ενούται με το άρρεν. Ο πόθος και η ορμή προς το ολόκληρον φέρει το όνομα Έρως. 

Πλάτωνος Συμπόσιον