Ο όρος “μέθεξη” οφείλει την γραμματική καταγωγή του στο ρήμα μετέχω- μέλλ. μεθέξω-, που σημαίνει λαμβάνω μέρος εις τι, συμμετέχω εις τι.
Στην φιλοσοφία του Πλάτωνα, η μέθεξη διαδραματίζει ένα ιδιαίτερης σημασίας ρόλο, αφού αποτελεί μια απο τις βασικές λειτουργίες στηρίξεως της κατιούσας και ανιούσας διαλεκτικής-επικοινωνίας μεταξύ νοητής και αισθητής πραγματικότητος.
Λόγω της συμπαθητικής σχέσεως των μερών του κόσμου (καθετί είναι ενύπαρκτο στο καθετί, με τρόπο που ανταποκρίνεται στην φύση εκάστου: πάντα εν πάσι οικείως έστι) διαπιστώνεται σε κοσμικό επίπεδο μία σύμπνοια των ουρανίων προς τα επίγεια, μία Κοσμική Συμπάθεια, την οποία μιμείται η περίφημη πυθαγόρεια Φιλία.
Ο σύλλογος των Πυθαγορείων, ως αδελφότης, διέπετο από μια ισχυρή μεθεκτική σχέση συναλληλίας που προκαλούσε τον θαυμασμό.
Στους Πυθαγορείους εξαίρεται η αξία της Φιλίας, ως απείκασμα και μίμηση του τρόπου λειτουργίας της Κοσμικής Συμπαθείας!