Ο Αχιλλεύς, γιος του Πηλέως ενός θνητού και της Νηρηίδος Θέτιδος, μιας θεάς, ήταν ημίθεος. Η μητέρα του η Θέτις προσπάθησε να τον κάνει άτρωτο, βουτώντας τον στα νερά της Στυγός και κρατώντας τον από την πτέρνα. Όλα τα σημεία που άγγιξε ο ποταμός έγιναν άτρωτα. Η πτέρνα όμως έμεινε στεγνή και ο Αχιλλεύς απέκτησε το τρωτό σημείο του, έμβλημα της θνητότητάς του.
Ο Αχιλλεύς στην Ιλιάδα προσδιορίζεται ως “ταχύπους”.
Τον Αχιλλέα με τη βοήθεια του Απόλλωνος σκότωσε ο Πάρις στον Τρωικό πόλεμο χτυπώντας τον στην πτέρνα.

Ο Τρωικός πόλεμος συμβολίζει τον αγώνα των ψυχών να οδηγηθούν από τον εδώ τόπο, τον πλημμελή και άτακτο στον εκεί τόπο, τον νοητό και πνευματικό.

Τα μέρη του ποδιού, του κινητικού μέσου του ανθρωπίνου σώματος (μηρός, κνήμη, άκρος πους) στην Μυθολογία υπαινίσσονται τις κινητικές ή άλλως εξελικτικές δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής.

Η ταχεία εξέλιξη της ψυχής αντανακλάται συμβολικώς στην ταχύτητα των ποδιών.

Η εξελιγμένη, ώριμη ψυχή της γης, νομιμοποιείται να δεχθεί τις μεταμορφωτικές δυνάμεις του θείου κόσμου.

Ο ημίθεος Αχιλλεύς θανατώνεται δια βέλους του θεού Απόλλωνος επί του τρωτού του σημείου.

Ο ημίθεος, τη τάξει, καθίσταται θεός, ήτοι εκθεώνεται, δια της επενεργείας των ηλιακών δυνάμεων επί του εναπομείναντος θνητού μέρους του φορέως της ανθρώπινης ψυχής.

Όταν ακούτε την λέξη “θάνατο” να εννοείτε “μεταμόρφωση”…!

Τ