Φαέθων: εκ του φαέθω = λάμπω, φωτίζω, στίλβω.
Φάος: ὁ ἀσυναίρετος τύπος τῆς λέξης «φῶς».
Ο Φαέθων, σύμφωνα με την μυθολογία ήταν γιος του Ήλιου και της Κλυμένης (κλύμενος, η, ον: κλυτός, ένδοξος).
Μια μέρα, ο πατέρας του τον άφησε να οδηγήσει το άρμα του. Όμως ο Φαέθων, μόλις είδε τον φοβερό Σκορπιό στον ουρανό, τρόμαξε τόσο πολύ, ώστε έχασε την ψυχραιμία του και δεν μπόρεσε να ελέγξει τα ηνία του άρματος του πατέρα του. Επακολούθησε το αφήνιασμα των αλόγων, που είχε ως αποτέλεσμα να ανεβοκατεβαίνει ο Ήλιος, απειλώντας με καταστροφή την γη. Τελικώς, τα άλογα έφεραν το άρμα τόσο χαμηλά και κοντά στην γη, με αποτέλεσμα να καίγεται και τα ποτάμια άρχισαν να ξεραίνονται από την εκπεμπόμενη θερμότητα. Τότε ο Δίας τον γκρέμισε με ένα κεραυνό στον Ηριδανό ποταμό, σκοτώνοντάς τον.
Οι Ηλιάδες, οι αδελφές του Φαέθοντα, απαρηγόρητες για τον θάνατο του αδελφού τους, μεταμορφώθηκαν από τους θεούς σε λεύκες.

Ο Φαέθων, ως παιδί του Ηλίου, συμβολίζει μία ηλιακή ψυχή. Το άρμα του Ηλίου υπαινίσσεται το όχημα της ψυχής του. Το όχημα της ψυχής του Φαέθοντα είναι ηλιακής φύσεως και ανήκει στα ηλιακά “άρματα”- οχήματα των θείων ψυχών.
Η πτώση του συμβολίζει την κάθοδό του στην γεννημένη πλάση και η εκπύρωση της γης την μεταμορφωτική επίδραση που ασκούν οι πύρινοι χιτώνες ή αλλιώς τα πύρινα πνευματικά οχήματα των θείων ψυχών, όταν επενεργούν στο πεδίο της γης.
Η κατακεραύνωση από τον Δία επισημαίνει την συνεργασία του ανωτέρου αιθέρος για την επιτέλεση του θείου μεταμορφωτικού έργου των ψυχών που κατέρχονται προς ενσάρκωση στην γη.
Ο κεραυνός, άλλωστε, συμβολίζει την δημιουργική δύναμη της μεταξύ των μορφών αλληλεπιδράσεως προς εξέλιξη των ουσιών της φύσεως.
Οι Ηλιάδες είναι κάποιες ηλιακές ψυχές και θρηνούν, επειδή προνοούν για να πραγματοποιηθεί άχραντη η επιμέλεια των όντων που γεννιούνται και φθείρονται. Γιατί ο Ηριδανός ποταμός και η πτώση εκεί υποδεικνύει την κάθοδο της θείας ψυχής στο πέλαγος της γεννημένης πλάσης.
Όταν βρεθεί εκεί η θεία ψυχή, όπως η ψυχή του Φαέθοντα, χρειάζεται την πρόνοια των συγγενικών της θείων γενών και την βοήθεια από τις ψυχές που έμειναν ψηλά.
Την πρόνοια του Ηλίου για τα θνητά η Μυθολογία την δηλώνει μέσω των δακρύων.
Συνεπώς, και την πρόνοια των ηλιακών ψυχών προς τον Φαέθοντα δικαιολογημένα ο μύθος την δήλωσε συμβολικά με τα δάκρυα.

Τέτοιου είδους φαινόμενα που αναφέρουν οι μύθοι, συμβαίνουν, όταν οι μεγαλειώδεις ψυχές κατεβαίνουν στα σώματα, όπως η ψυχή του Φαέθοντα!

Οβίδιου: Μεταμορφώσεις
Πρόκλου: εις τον Πλάτωνος Τίμαιον