Την θεά Δήμητρα δεν πρέπει να την ερμηνεύουμε με βάση μόνο την σωματική τροφή, αλλά πρέπει να την εννοούμε ως χορηγό καταρχήν τροφής στους ίδιους τους θεούς.
ΤΡΟΦΗ, προκειμένου για τους θεούς, είναι η ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ των υψηλοτέρων με τους κατώτερους. Οι θεοί τρέφονται όταν ΝΟΟΥΝ τους προ αυτών θεούς και τελειοποιούνται και ατενίζουν τα “νοητά κάλλη”, επί παραδείγματι την δικαιοσύνη καθαυτήν, την σωφροσύνη και όλες τις άλλες αρετές. Η αμβροσία και το νέκταρ είναι οι δυο υλικές κοσμογονικές ουσίες, ως τελειότητες των θεών.
Η θεά Δήμητρα πληροί τα πάντα με τους αγωγούς της ολοκληρωμένης ζωής και της καθολικής ζωογονίας. Δημιούργησε όχι μόνο την ζωή αλλά και την τελειοποίηση της ζωής. Διότι και η αρετή είναι η τελείωση των ψυχών.
Έτσι, κατ’ εικόνα της αΐδιας αυτής διπλής δημιουργίας, και οι μητέρες που γεννούν μέσα στην χρονικότητα γεννούν το βρέφος και ταυτόχρονα δημιουργούν με φυσικό τρόπο το γάλα ως τροφή για το νεογέννητο, πράγμα που δεν κάνουν ούτε πριν ούτε μετά.

Πρόκλου, εις τον Κρατύλον Πλάτωνος