Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΜΑΣ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ,
ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΓΩΔΙΩΝ.
Ἡ Ἑλληνικὴ Μυθολογία ἡ ὁποία ἔχει βάρβαρα κακοποιηθῆ καὶ ὑποβιβασθῆ, ἀποτελεῖ τὴν ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ἀποκαλύπτοντας διὰ τῶν συμβόλων καὶ ἀλληγοριῶν της ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ, ΝΟΜΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΎΣ
Ἡ ἀκρόασις τοῦ μύθου εὑρίσκεται εἰς ἀντιστοιχίαν πρὸς τὶς ἁγιώτερες τελετὲς καὶ τὰ τελειότερα Μυστήρια.
Κάθε μῦθος εἶναι Δαιμόνιος ὡς πρὸς τὴν ἐπιφανειακήν του ὄψιν καί Θεϊκὸς ὡς πρὸς τὴν ἀπόρρητον θέασίν του.
Κάθε μῦθος πρέπει νὰ ἀνάγεται εἰς τὸ ἀνώτατον συνειδησιακὸν ἐπίπεδον, ἤτοι τὸ ἐκθεωτικόν.
Πρόκλος
ΟΤΑΝ ΕΚΣΤΑΣΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΜΕΤΡΕΙΤΑΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Αποσυμβολισμός των δύο Θεών και η μεταξύ τους σχέση
«Οι μύθοι είναι φορείς μεγάλων αληθειών» «Οι μύθοι είναι φορείς μεγάλων αληθειών» είναι η γνωστή δήλωση του Πλάτωνα. Δήλωση που θα την προσυπέγραφαν όλοι οι αρχαίοι στοχαστές. Από τους νεώτερους μελετητές όμως, λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει αυτή την αλήθεια. Ενας από αυτούς τους λίγους είναι ο μεγάλος πρωτοπόρος ερευνητής στον χώρο της ψυχολογίας C.G.Jung. O Jung δηλώνει και αποδεικνύει ότι οι μύθοι είναι ψυχικές πραγματικότητες. Είναι όμως κάτι περισσότερο – εκτός από ψυχικές – ιστορικές, ανθρωπολογικές, γεωλογικές, μαθηματικές, αστρονομικές και μεταφυσικές πραγματικότητες. Είναι μία συμβολική γλώσσα, η οποία για να αποκρυπτογραφηθεί, χρειάζεται επτά κλειδιά. Δεσπόζουσα θέση μεταξύ των μυθικών συμβόλων όλων των λαών, κατέχουν οι διάφοροι Θεοί.
Τί εκπροσωπούν οι Θεοί; Κρυμμένες δυνάμεις της φύσεως. Ψυχικές ή πνευματικές ενέργειες. Ανώτερα (υπερανθρώπινα) όντα. Ηρωες, αγίους ή σοφούς. Συγκεκριμένες ιστορικές προσωπικότητες. Στο ελληνικό πάνθεον εξέχουσα θέση κατέχουν οι δύο γνωστές θεότητες ΔΙΟΝΥΣΟΣ και ΑΠΟΛΛΩΝ. Οι δύο αδελφοί, τόσο αντίθετοι στά γνωρίσματά τους, τόσο αμοιβαίοι και εναλλασσόμενοι στην δράση τους. Απόλλων : ο Ηλιος της Ημέρας Διόνυσος : ο Ηλιος της Νυκτός Απόλλων : ο νικητής του Πύθωνος Διόνυσος : ο θριαμβευτής του θανάτου Απόλλων – Διόνυσος : η διπλή όψη του ιδίου νομίσματος Από φυσική άποψη, η εκδηλωμένη και ανεκδήλωτη Φύση. Ο Απόλλων είναι η ορατή φύση. Η εναρμόνιος στην επταδικότητά της: επτά χρώματα, επτά νότες, επτά φωνήεντα. Κι ακόμα επτά ιεροί πλανήτες, επτά πεδία ή καταστάσεις της συμπαντικής ύλης, επτά ήπειροι. Την αρμονική τους αλληλουχία χορδίζει στις 7 χορδές της λύρας του ο Αρχων του Κόσμου (του ηλιακού συστήματος) ο Ηλιος – Απόλλων. Ο ισχυρός Κύριος της Ζωής εξοντώνει τον Πύθωνα, το μεγάλο ερπετό. Ο φοβερός Πύθων εξολοθρεύεται από τα βέλη του αλάθητου τοξότη θεού. Δηλαδή ο θάνατος, η καταστροφή και η αποσύνθεση (πύθω = σήπω) – συνακόλουθο της φυσικής υπάρξεως – υπερβαίνονται από την παντοδύναμη ενέργεια της ζωής, που ανθίζει αιωνίως μέσα από την σήψη που αναδύεται από την στάχτη. Ψυχολογικώς: Ο Απόλλων είναι το συνειδητό μέρος του ανθρώπου. Το φωτισμένο μέρος της συνειδητής επιγνώσεως. Ο Διόνυσος, ο Νυκτερινός Ηλιος, είναι η μυστική πλευρά της φύσεως. Η Ζωή, το Πνεύμα και οι αόρατες δυνάμεις της. Γι’ αυτό ήταν ο Θεός των Μυστηρίων. Ως έκφραση της ανεκδήλωτης Φύσεως είναι προγενέστερη του Θεού – Ηλίου και ανώτερή του. Γιατί η ορατή φύση είναι αποτέλεσμα της αοράτου, η οποία είναι η πηγή και η αιτία της.
Η πνευματική φύση είναι το έργο του Υψίστου Θεού – του Κρυμμένου. Οι ηλιακοί θεοί με το σύμβολό τους, τον ορατό ήλιο, είναι δημιουργοί της εκδηλωμένης φύσεως μόνο. Ο δημιουργός είναι παν ό,τι γνωρίζουμε. Οι ηλιακοί θεοί δεν έχουν να κάνουν με το αόρατο και άγνωστο σύμπαν. Για τους αρχαίους, ο φυσικός ήλιος ήταν το μέσον με το οποίο το φως και η ζέστη φτάνουν στην σφαίρα μας, αλλά όχι η αιτία του φωτός ή της θερμότητας, όπως έχει επισημανθεί πολύ σωστά. Επομένως, ο Διόνυσος είναι η αιτία του φυσικού κόσμου των φυσικών φαινομένων, στην ανώτερη ερμηνευτική του διάσταση. Είναι η μυστική Αιτία. Η ανεκδήλωτη φύση. Η αόρατη, αιώνια, πανταχού παρούσα Δύναμη που διέπει τα πάντα. Υπ’ αυτή την έννοια ταυτίζεται με τον πατέρα του, τον Δία, τον Πατέρα Αιθέρα, γεννήτορα θεών και ανθρώπων. Ομως, ορατή και αόρατη φύση, είναι όψεις ενός αδιάσπαστου Ολου και αυτό είναι το Παν.
Οι δύο του όψεις, συμπληρωματικές και αναγκαίες, μετατρέπονται αενάως στο αντίθετό τους, γιατί κάθε μία φέρει εντός της το σπέρμα του αντιθέτου της. Το αόρατο γεννάει το ορατό Η Νύκτα γεννάει την Ημέρα Ο Θάνατος την Ζωή και η Ζωή τον Θάνατο σε έναν αιώνιο κύκλο Από ψυχολογική άποψη, ο Διόνυσος είναι το ασυνείδητο στις δύο του εκφάνεσεις, ανώτερη και κατώτερη ή υπερσυνείδητοο και υποσυνείδητο. Στον βαθμό που κάποιο μέρος του ασυνείδητου φωτίζεται από το φως της γνώσεως και της εμπειρίας μετατρέπεται σε συνειδητό, ο Διόνυσος γίνεται Απόλλων. Ο Διόνυσος αποκαλείται και διμήτωρ, γιατί γεννήθηκε δύο φορές. Την πρώτη από τον Δία – όφι και την Δήμητρα – Περσεφόνη (μητέρα και κόρη όντας το ίδιο, όπως και στην περίπτωση του Απόλλωνος – Ασκληπιού ή του Διός – Διονύσου). Ο πρώτος αυτός Διόνυσος είναι το κερασφόρο παιδί, ο Διόνυσος – Ζαγρεύς.
Η μοίρα είναι διαμερισμός και θάνατος. Η Δήμητρα – Περσεφόνη διέπουν τον κύκλο της γήινης ζωής και του επακολούθου θανάτου. Ετσι, αρχικά η ενιαία ζωή κερματίζεται: έθνη, φυλές, γλώσσες, θρησκείες. Και ο άνθρωπος είναι και εσωτερικά διεσπαρμένος: γνώσεις διαχωρισμένες, συναισθήματα αλληλοσυγκρουόμενα, μνήμες ασύνδετες. Ο Διόνυσος όμως ξαναγεννιέται, την φορά αυτή από την Σεμέλη, η οποία κατακαίγεται από την λάμψη του Δία, πριν την γέννηση του γιού της. «Σεμέλη» σημαίνει τράπεζα. Είναι συμβολικά, η βάση, η υποδομή που στηρίζει το έργο της θείας μετουσιώσεως. Είναι, δηλαδή, η κατώτερη ανθρώπινη θνητή φύση που καίγεται ή λανθανοποιείται για να προβάλει ο αναγεννώμενος γιός, η θεία φύση του μύστη. Το θείο ον ανασταίνεται έχοντας θριαμβεύσει πάνω στον θάνατο.
Αυτός ο Μύστης Διόνυσος είναι ο Οίνος, ενώ η μητέρα του Δήμητρα είναι ο Αρτος. Ο Οίνος συμβολίζει την πνευματική γνώση, η οποία παράγεται μέσα από την γήινη ενσάρκωση, της οποίας γνώρισμα είναι το αίμα. Γι’ αυτό οίνος και αίμα ταυτίζονται. Αρτος είναι η σάρκινη και γήινη ύπαρξη. Οταν εμβαπτισθεί στον Οίνο, το Πνεύμα καθαγιάζεται. Ετσι, οι δύο λατρείες, Δήμητρας και Διονύσου, συγχωνεύθηκαν στα Ελευσίνια Μυστήρια. Ο μύστης προσφέρει σε θεία κοινωνία την πνευματικοποιημένη ζωή τους, θυσιαζόμενος για την σωτηρία των ψυχών. Με την θεία κοινωνία (μέθεξη στην θεία φύση) οι ψυχές μεταλαμβάνουν του οίνου και άρτου της πνευματικοποιημένης και καθαγιασμένης ζωής. Αυτή η μέθεξη πραγματώνεται μέσω της διδασκαλίας των ιερών Μυστηρίων. Ετσι, λοιπόν, ο Διόνυσος γίνεται Λύσιος ή Λυαίος – λυτρωτής των ανθρωπίνων ψυχών από την αρπαγή του θανάτου. Στα αρχαία Μυστήρια οι μυούμενοι εκπαιδεύονταν στο να τελειοποιήσουν τον εαυτό τους μέσα από πειθαρχίες, καθάρσεις και γνώσεις που αποσκοπούσαν στην διαστολή της συνειδήσεως. Διδάσκονταν σε αυτούς που συμμετείχαν, η αληθινή φύση του ανθρώπου, η σχέση του με τις ανώτερες δυνάμεις και, κυρίως, το θείο δράμα της ψυχής, με τις περιπλανήσεις και στον επάνω και στον κάτω κόσμο, τις περιπέτειες, τις συγκρούσεις με το κακό και τις αναζητήσεις της, έως την τελική της λύτρωση και επιστροφή στον κόσμο του φωτός. Μεταξύ άλλων διδακτικών μεθόδων, χρησιμοποιούσαν συμβολικές των ιερών δραμάτων – δρώμενα – για να μπορεί ο μυούμενος να μετέχει συναισθηματικά και νοητικά έτσι, που η διδασκαλία να γίνεται μέρος του εαυτού του. Από αυτά τα δρώμενα των Μυστηρίων έγινε το Θέατρο σε μία προσπάθεια να μεταδοθεί κάποιο μέρος από τις ιερές αλήθειες στο ευρύτερο κοινό σε αλληγορική, αλλά παραστατική και εκφραστική γλώσσα.
Ο Διόνυσος, λοιπόν, ο θεός των Μυστηρίων, έγινε ο θεός του θεάτρου. Το προσωπείο, με το οποίο συχνά απεικονίζεται, επισημαίνει, εύγλωττα ότι, το θεατρικό δράμα είναι μία μεταμφίεση, μία αλληγορία. Συνέβη, αλλοίμονο, οι αμύητοι και άμοιροι των μεγάλων ελληνικών θρησκευτικών αληθειών και τελετουργιών, να διαστρέψουν τα ιερά τους νοήματα και να τα υποβιβάσουν σε εορτές με μασκαρέματα, χυδαιολογίες, οινοποσία, μέθη και ακολασία.
Η ημέρα όμως θα ανατείλει που ο Διόνυσος θα μαζέψει τα διασκορπισμένα σε όλο τον κόσμο μέλη του, κομμάτια της μιάς αλήθειας και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα θα αναστηθεί σε όλο το ιερό μεγαλείο του. Τότε η καρδιά των μυστηρίων θα χτυπήσει και πάλι στην Ελλάδα που θα μεταδώσει τους χαρούμενους παλμούς της σε όλο τον πλανήτη Γη.
